این شهر در بیش از نیمی از اوقات شبانه‌روز گرفتار شلوغی و ترافیک سنگین در شبکه معابر خود است، ترافیک بغرنجی که زندگی و آسایش مردم را تحت‌الشعاع قرار داده است. ساختار کالبدی آن نیز عاری از استانداردها و ضوابط قابل قبول به لحاظ اصول مهندسی ترافیک و شهرسازی است. این مشکلات و مشکلات متعدد دیگر در طول چند دهه گذشته روز به روز بیشتر شده است و در این میان مردم هر آن نگران بروز حادثه‌ای ناگوار بوده و سرنوشتی مبهم و تاریک از آینده را چشم انتظارند. از سوی دیگر اندک پتانسیل‌های زیست‌محیطی شهر نیز در حال حاضر سیر نزولی را طی می‌کنند و شهرنشینان در شرایطی نامناسب دست به گریبان کاستی‌های شهرنشینی هستند. از منظر اجتماعی بیکاری و نداشتن اشتغال خصوصا در شهروندان جوان توان تامین هزینه‌های زندگی را طاقت‌فرسا کرده است و به لحاظ ترکیب جمعیتی با قومیت‌های گوناگون ساکن در آن، گو اینکه یک ایران کوچک است با گویش‌ها و فرهنگ‌ها و سنت‌های متفاوت. در این میان نهاد مدیریت شهری تهران بیش از ده‌ها هزار میلیارد تومان بدهی با انبوهی از پروژه‌های نیمه تمام و مبالغ سنگین از تراکم‌های پیش فروش شده و... را در کارنامه خود دارد. حال این جهان شهر پرمساله که در مقایسه با سایر جهان شهرهای دنیا در مرتبه‌های پایین جهانی قرار دارد را شورای شهر جدیدی تحویل گرفته است و این شورای شهر در آغاز فعالیت خود آزمون بزرگی را در پیش دارد، انتخاب شهرداری که بتواند فرصت‌های از دست رفته و امکانات بر باد رفته و شرایط غیرقابل قبول وضع حاضر را دگرگون ساخته و تغییر دهد که به نظر در نگاه اول این‌کار مشکل یا ناشدنی است. اما چاره چیست و چه باید کرد؟
1- اشاره چند نکته به اعضای محترم شورای شهر تهران ضروری است:
ادامه روند مدیریت‌های گذشته، تهران را به سوی پرتگاه عمیق و بی‌بازگشتی پیش خواهد برد و مردم شاهد بدترین اوضاع و احوال شهرشان خواهند بود. مردم عموما ناامید شده‌اند. ضرورت دارد امید و اعتماد مردم به شورای شهر جدید که کاری بس دشوار است به نحو مطلوبی محقق شود، که خمیرمایه آن راست‌اندیشی/ درک درست مشکلات شهروندان و شهر اعم از کالبدی، اقتصادی و اجتماعی/ صداقت در حرف و عمل/ مشارکت با مردم در حل مشکلات است. انتظار مردم از شورا تغییر و تحول است، آیا شورا برای چنین ماموریتی اندیشه و راهبردی دارد؟
اغلب اعضای محترم شورای شهر را شهروندان شریف تهران به خوبی نمی‌شناسند، ضرورت دارد خود را با طرح و برنامه به مردم بشناسانند.
2- شهردار تهران واجد چه شرایطی باید باشد؟
تهران را به لحاظ جایگاه منطقه‌ای و جهانی خوب درک کرده و با مشکلات آن آشنا باشد.
سابقه مدیریتی خلاقانه و موفق در امر برنامه‌ریزی و مدیریت بر توسعه و شهرسازی داشته باشد.
بداند پولی در کار نیست و هرچه هست بدهی است و بدهی. بنابراین باید بتواند با مدیریت بدون پول ولی با شهری سرشار از منابع پنهان راهکارهای موفق مدیریتی خود را پیشاپیش ارائه کند.
دوران آزمون و خطا در مدیریت دیر زمانی است که گذشته و تکرار آن یعنی شکست. بنابراین شهردار تهران باید بتواند صدر مسائل را درست تعریف و برای آنها راه‌حل ارائه دهد و بگوید برای بازه زمانی کوتاه‌مدت، میان‌مدت و بلندمدت چه برنامه‌هایی دارد. حتی‌الامکان خطا نکند و جسارت تصمیمات خلاقانه را داشته باشد. قانون فروشی و شهر فروشی اعم از فروش تراکم، کاربری و در نگاه کلان فروش حق شهروندان که خود از همه بدتر فقر فرهنگ است و اشاعه‌دهنده همه مفاسد را ریشه‌کن کند. بنابراین شهردار آینده تهران باید این نوع سوءمدیریت را کنار گذارد و از شیوه‌های پایدار تامین منابع مالی استفاده کند.
با دستگاه‌های نظارتی کمال هماهنگی را داشته باشد تا با نگاهی یگانه و همسو اصل توجه خود را معطوف به جلوگیری از خطاهای شهرفروشی و شهرسازی کند. مطمئنا توجه اعضای شورای شهر به موارد 8 گانه فوق در انتخاب شهردار موفق برای شهر تهران اجتناب‌ناپذیر و عدم توجه به آن مشکل‌ساز و به بیراهه رفتن است.
منبع: دنیای اقتصاد
