چشم انداز بازار مسکن در سال ۹۶

بازار مسکن، پس از رشد حبابی سال‌های پایانی دولت دهم، از نیمه دوم سال 92 وارد دوره رکودی شد. این شرایط تا اواخر سال 94 بر این بازار حکمفرما بود که همراه با خروج سوداگران از این بازار بود. هم اكنون، بسیاری از ترمزها از جلوی پای بازار مسکن برداشته شده است و به مرور آثار بهبود در این بازار دیده می شود. افزايش درآمدهاي نفتي و بهبود نرخ رشد اقتصادي نیز موجب خوشبينيِ مضاعف است؛ از سوی دیگر به این عوامل اقتصاد کلان میتوان عواملی درون بخشی را نیز اضافه کرد: کاهش صدور پروانه ساختمانی در سال‌های 93 تا 95 به تدریج ساختمان‌های فروش‌نرفته عرضه‌کنندگان را کاهش داد و تولیدکنندگان واحدهای مسکونی که در سال‌های 90 تا 92 پروانه ساختمانی گرفته بودند، توانستند واحدهایشان را به فروش برسانند. علاوه براين، افزايش نسبت وام به قيمت مسکن در تامین هزینه های خرید، از دیگر اقدامات مثبت بازار مسکن محسوب میشود.
البته نباید فراموش نمود که مهم‌ترین بازار رقیب مسکن، بازار پول است؛ به طوری که جابه‌جایی نقدینگی میان مسکن-بانک بسیار قوی‌تر از جابه‌جایی نقدینگی میان مسکن-بورس یا مسکن-طلا و ارز است. بر این مبنا نرخ بالای بازدهی در بازارهای پول تاثیرات نامطلوبی بر بازار مسکن برجای گذاشته است. به گونه ایکه یکی از عوامل موثر بر تطویل رکود مسکن را می توان، نرخ های بالای سود واقعی بازار پول دانست. ضمن اینکه حجم بالای خانه های خالی نیز مزید بر علت بوده اند.
درمجموع باید گفت هرچند پيش‌ فرض‌هاي گوناگون، منجر به پيش‌بيني‌هاي متنوع بازار مسكن می باشد؛ بااینحال آنچه بيش از ساير گزينه‌ها، محتمل به نظر مي‌رسد اين است كه نرخ رشد قیمت مسکن در سال 96، حول و حوش نرخ تورم عمومی خواهد بود.

(بهروز ملکی)

نظر بدهید: