پروژه مسکن مهر
پروژه مسکن مهر در زمره ميراث ناقص دولت احمدي نژاد براي دولت بعد از خود محسوب مي شود. پروژه اي که از سال 87 کليد خورد و طي 5 سال با حجم عظيم تسهيلات اختصاص يافته و آورده هاي نقدي ميليون ها نفر از مردم اندکي بيش از 50 درصد پيشرفت فيزيکي داشت و در عين حال بسياري از واحد هاي تحويل شده فاقد هرگونه امکانات زيربنايي نظير فضاي زندگي، گاز، آب، مدرسه، امکانات بهداشتي و... بودند. در دولت يازدهم با اينکه حجم درآمد کشور از 120 ميليارد دلار سال 90 به 28 ميليارد دلار در سال 94 رسيد اما پيشرفت اين پروژه بسيار محسوس تر از قبل ادامه يافت. تفاوت واگذاري ها در اين دولت در مقايسه با دولت قبل در اين است که در دولت کنوني سياست بر اين است که اين واحد ها با دارا بودن امکانات و زيرساخت هاي لازم تحويل داده شود. اکنون ميزان پيشرفت در مسکن مهر به 93 درصد رسيده است و دولت از پايان اين پروژه تا پايان سال خبر مي دهد. اگر تعريف ها و اهداف اعلام شده اين پروژه را که تقويت طبقه متوسط و همچنين فرودست جامعه ذکر شده است در نظر بگيريم، با اتمام آن بايد واقعاً تحقيق کرد که به چه مقدار اين اهداف حاصل شده است؟ آيا ساکنين و متقاضيان آن از وضعيت محيطي و رفاهي آن راضي هستند يا خير؟ آيا از وضعيت خود ساخت فيزيکي و امکانات وابسته به آن رضايت دارند؟
اين پروژه که بالاترين موج تورمي تاريخ را در کشور موجب شده، در زمره سلسله فعاليت هايي بوده که دولت قبل با علم به اينکه دولت بعد وارث مشکلات آن خواهد شد، آن را آغاز کرده است. اين پروژه در کنار پروژه هاي ديگري نظير اعطاي يارانه نقدي و... کاملاً مشخص بود که براي دولت بعد به ارث خواهد رسيد. من معتقدم که استراتژي زمين سوخته از سوي وابستگان دولت قبل اتخاذ شد تا کشور بعد از آنان قابل اداره نباشد. در حيطه هاي اقتصادي و در خصوص مسائلي نظير تحريم ها همين رويکرد ساده انگارانه و يا نگاه با برنامه صدق مي کند. در خصوص سياست هاي هسته اي نيز اين مساله مصداق دارد. خرج نکردن درايت در سياست ها و استراتژي هاي مذاکراتي و هسته اي در کنار استقبال از تحريم ها در زمره اين برنامه ريزي هاي حساب شده محسوب مي شود. من قبلاهم در سال هاي فعاليت دولت قبلي هشدار داده بودم که اين شيوه اداره کشور براي دولت بعدي بسيار فاجعه بار و دردسر آفرين است. نه فقط بنده بلکه بسياري از اقتصاددانان و همچنين کارشناسان حوزه هاي مختلف نسبت به اين رويه بسيار خطرناک هشدارهاي لازم را ارائه داده بودند ولي اين تذکرات کارگر نيفتاد.
در بحث مسکن مهر اتفاق مثبت فعاليت هاي اين دولت اين است که اغلب يک و نيم ميليون واحدي که تاکنون و در اين سه ساله تحويل مردم شده از خدمات زيربنايي و روبنايي استاندارد برخوردار هستند اما مسکن مهرهاي دولت قبل، عموماً از اين خدمات استاندارد بي بهره بودند. همچنين آنچه در قالب افتتاح صوري در دولت قبلي شاهد بوديم کمتر در اين دوره اتفاق افتاده است و مي توان به جرات تاکيد کرد که پروژه اي با حدود 200 هزار ميليارد تومان سرمايه گذاري اتفاقي است که با شعار دولت قبل شکل گرفت اما توسط دولت يازدهم به فرجام و سرانجام مي رسد.