سنگ چینی
سنگ چینی (کریستال)
توده سنگهای آهکی یا دولومیتی هستند که در اثر عوامل درونی، نظیر درجه حرارت و فشار، دوباره متبلور شدهاند و از این رو جزء سنگهای دگرگون به شمار میروند. سنگهای چینی در نقاط مختلف از نظر میزان دگرگونی و بعضی ترکیبات شیمیایی متفاوت هستند. سنگ چینی اغلب دارای بلورهای درشت است. این بلورهای درشت وجه تمایز سنگ چینی با سنگهای کربناتی رسوبی است. از نظر ساختمان درونی سنگ و دانه بندی کریستال سنگ، یک معدن با معدن دیگر متفاوت است. کانی اصلی تشکیل دهنده اغلب چینیها کلسیت است. همچنین سنگهای چینی دارای کانیهایی مانند کوارتز، هماتیت، پیریت و … نیز هستند. در بعضی از سنگهای چینی کوارتز وجود دارد که با افزایش آن میزان سختی سنگ زیادتر می شود. اگر سنگ چینی کاملا ً خالص باشد دارای رنگ سفید و درخشندگی است. رنگ خاکستری روشن تا سیاه در این سنگها نشان دهنده وجود مواد کربندار در آنهاست. رنگهای سبز معمولا ً توسط کلریت یا سیلیکاتهای دیگر تولید میشوند. رنگ صورتی و قرمز به علت وجود ذرات بسیار ریز پراکنده هماتیت و یا کربنات منگنز و رنگ زرد و کرم بر اثر وجود لیمونیت است.
سنگ چینی سنگ چینی سنگ چینی سنگ چینی
سنگ ديوريت (Diorite)
از ديوريت براي سنگ نما، سنگ پله و كف و نيز در جاده سازي استفاده ميكنند. رنگ اين سنگ خاكستري، خاكستري تيره و گاهی خاكستري مايل به سبز است.
سنگ ديوريت (Diorite)
از گابرو به علت استحكام و مقاومت آن در برابر هوازدگي براي سنگ نما، كف، پل و تونل استفاده ميكنند. رنگ گابرو خاكستري مايل به سبز، سبز و گاهي سياه رنگ است.
سنگ گابرو (Gabbro)
سنگ كوارتزيت (Quartzite)
ماسه سنگي دگرگون شده است كه سيمان سيليسي دارد. مصارف آن در بخشهاي خارج و داخل ساختمان، پلها وتونلها ميباشد.
سنگ کوارتزیت صیقل یافته
سنگ کوارتزیت در رنگها و طرحهای مختلف که میتواند برای قسمتهای مختلف از جمله کف مورد استفاده قرار بگیرد.
انواع تیشه:
از قدیم مرسوم بوده که سطح روی سنگ را با ابزار تیشه که روی آن به حالت ناخن درآمده، تیشهای کنند. این کار به دلایل مختلف انجام میشده است. در صورت استفاده سنگ در کف از میزان لیزی سطح کاسته و ایجاد اصطکاک میشود. این کار معمولاً در کف فضاهای عمومی و یا روی پلهها انجام میشود. گاهی اوقات، تیشه دستی روی سنگهای نما هم صورت میگیرد. این کار بیشتر روی سنگهای تراورتن و یا بعضی از انواع سنگهای همانند سنگ سمیرم انجام شده است. در واقع با این کار به چند هدف میرسیدند.
سنگ تیشهای معمولاً دارای بافت یکسان و یکنواختی است. چنانچه سنگهای تراورتن ساب بخورد نقش اصلی خود را کاملاً مشخص و نمایان خواهد کرد. حال اگر این نقش نمایان و زیبا و جذاب نباشد میتوان با تیشهای کردن سطح آن فقط رنگ اصلی زمینه سنگ را نمایش داد و نقشهای نازیبا در شلوغی تیشه محو میشود.
هنگامی که سنگ تراورتن و لایم استون تیشهای میشوند، سفیدتر به چشم میآیند. در کل هنگامی که سنگها ساب میخورند، رنگ واقعیشان را که معمولاً تیرهتر است نشان میدهند. لذا با تیشهای کردن سنگ میتوان آن را سفید نشان داد.
بعضی از سنگها به صورت ساب خورده استفاده چندانی ندارند و فقط صورت تیشهای آنها مورد استفاده قرار میگیرد. مثلاً سمیرم یا نیزار از نوع سنگهای با جذب آب بالا هستند و ساب خورده آنها بسیار سریع کثیف می شود. ضمن اینکه ساب خوبی هم برنمیدارند.
در تیشه کاری چنانچه تیشه در یک جهت و یکبار زده شود، به صورت تنک (گسترده) دیده میشود و به آن یک تیشه میگویند و اگر به صورت کاملاً پر زده شود طوری که سطح سنگ دیده نشود، به آن دو تیشه میگویند و چنانچه در دو جهت سنگ تیشهای شود و سطح آن به صورت افقی و عمودی ابزار تیشه بخورد، به آن تیشه چپ و راست میگویند.
اگر سطح آن به صورت عمیق خراشیده شود به صورت آن کلنگی و اگر تلفیق این دو روش باشد به آن تیشه کلنگ میگویند.
در سالهای گذشته که استقبال زیادی از سنگهای تیشهای شد، این کار به سمت انجام با ماشین هم رفت و تیشه ماشینی هم رایج شد.
در ابتدا این تیشهها توسط دستگاهها از روی سنگ زده میشد که این کار باعث میشد میزان خراشهای ناخنهای تیشه روی سنگ متفاوت شود چرا که ضخامت سنگها در اغلب موارد متفاوت بود. بعدها این ایراد برطرف شد و در دستگاههای جدید خراش ضخامت سنگ تاثیری در میزان خراش روی سنگ نداشت. از آنجا که تیشه کاری به خوبی مورد استقبال قرار گرفت انواع دیگری از تیشه ماشینی رایج شد از جمله نوعی تیشه کاری به نام بوش همر .
اجرای این کار با ماشین به وسیله بوش همر انجام میشود این وسیله را روی چند کله در خط ساب میبندند و سنگ را از زیرش عبور میدهند. بسته به فشار باد میتواند اثر این خراشها روی سنگ شدت و ضعف داشته باشد.
امروز این کار برای ایجاد سطح ناصاف روی سنگ بسیار رایج است و میتواند روی گرانیت، تروارتن و مرمریت و چینی انجام شود.