1-1-6-9 میله دستگرد و سطوح در جدار آن باید عاری از هر عنصر نوک تیز و ساینده باشد. ابتدا و انتهای میله باید شعاعی معادل حداقل 3 سانتی­متر داشته باشد. رنگ میله­های دستگرد باید متضاد با محیط اطراف باشد.

1-1-7 آسانسور

1-1-7-1 در ساختمان­های عمومی که برای قابل دسترس بودن طبقات از آسانسور استفاده می­شود، وجود حداقل یک آسانسور با مشخصات زیر الزامی است.

عرض مفید در: 80 سانتی­متر،

مجهز به دو در کشویی با ساز و کار برگرداننده بر اثر ضربه و با چشم الکترونیکی به ارتفاع 75 سانتی­متر از کف،

بازشوی خوددکار مجدد در با حداقل 7 ثانیه زمان توقف،

حداقل ابعاد مفید اتافک آسانسور 140×110 سانتی­متر،

پوشش کف آسانسور محکم، ثابت، غیرلغزنده،

مجهز به دستگیره­های کمکی در دیواره­های آسانسور در ارتفاع 85 سانتی­متر،

- ارتفاع دکمه­های کنترل کننده در داخل و خارج از اتاقک آسانسور 100 تا 120 سانتی­متر،

فاصله آن­ها از گوشه اتاقک آسانسور 40 سانتی­متر بوده، حداقل برجستگی آن 5/1 سانتی­متر،

حداقل قطر آن 3 سانتی­متر و نیز قابل استفاده برای نابینایان باشد.

- لازم است دکمه­ای که طبقه همکف (ورودی) را نشان می­دهد، با اختلاف رنگ مشخص شده و کلیه دکمه­های کنترل کننده آسانسور دارای رنگی متضاد با رنگ زمینه خود بوده تا برای افراد نیمه بینا قابل تشخیص باشد.

- در کنار دکمه­های طبقات خارج و داخل اتاقک آسانسور نصب خط بریل برای نابینایان الزامی است.

1-1-7-2 آسانسور باید هم سطح ورودی و یا در دسترس بلامانع صندلی چرخدار قرار گیرد.

1-1-7-3 حداقل فضای انتظار در جلو آسانسور در هر طبقه باید 150×150 سانتی­متر باشد.

1-1-7-4 لازم است توقف آسانسور با علامت صوتی مشخص شود، علامت صوتی باید طوری تنظیم گردد که برای بالا رفتن، یک بار و برای پایین آمدن دوبار به صدا درآید.

1-1-7-5 لازم است رنگ در اتاقک آسانسور در تضاد با رنگ دیوار همجوار خود بوده و به علامت بصری و صوتی مشخص کننده موقعیت اتافک که در بالای در، یا بالای تابلوی فرمان نصب می­شود، مجهز باشد.

1-1-7-6 در صورت نصب تلفن در اتاقک آسانسور، ارتفاع آن از کف حداکثر 120 سانتی­متر و مجهز به تقویت کننده صدا باشد.

1-1-7-7 چنانچه آسانسورهای باری، برای مراجعان و کارمندان هم قابل استفاده باشد، باید استانداردهای ایمنی و قابل دسترس بودن، در آن­ها اعمال شود.

1-1-8 فضاهای بهداشتی

1-1-8-1 در ساختمان­های عمومی تعبیه سرویس بهداشتی مخصوص افراد معلول الزامی است.

1-1-8-2 کف فضاهای بهداشتی باید غیرلغزنده باشد.

1-1-8-3 حداقل اندازه فضای سرویس بهداشتی باید 170×150 سانتی­متر باشد تا گردش صندلی چرخدار در آن امکان­پذیر باشد.

1-1-8-4 در سرویس بهداشتی باید به بیرون باز شود تا گشودن آن در مواقع اضطراری از بیرون امکان­پذیر باشد.

1-1-8-5 نصب کاسة مستراح فرنگی به ارتفاع 45 سانتی­متر از کف و با فاصله 30 سانتی­متر از دیوار مجاور الزامی است .

-1-8-6 نصب میله­های دستگرد با مشخصات بند 4-1-6 در طرفین کاسة مستراح به ارتفاع 70 سانتی­متر از کف و 20 سانتی­متر جلوتر از لبة جلویی کاسه الزامی است.

1-1-8-7 نصب میله­های دستگرد کمکی عمودی با فاصله 30 سانتی­متر از جلو کاسه و 40 سانتی­متر بالاتر از نشیمن مستراح بر روی دیوار مجاور اجباری است. دامنة نوسان میله­های عمودی باید 80 تا 120 سانتی­متر از کف باشد.

1-1-8-8 نصب میله­های دستگرد اضافی افقی بر روی قسمت داخلی در، به ارتفاع 80 سانتی­متر از کف و حداکثر 15 سانتی­متر فاصله از محور لولا و با طول حداقل 30 سانتی­متر الزامی است.

1-1-8-9 کاسه دستشویی باید در فضایی به ابعاد 75×120 سانتی­متر قرار گیرد تا امکان دستیابی از روبرو را فراهم سازد.

1-1-8-10 پیش­بینی فضای آزاد، به ارتفاع حداقل 75 سانتی­متر از کف تا پایین لبة دستشویی الزامی است. عمق فضای آزاد برای زانو باید 20 سانتی­متر و برای نوک پا 45 سانتی­متر باشد.

1-1-8-11 لوله­های آب گرم و فاضلاب زیر دستشویی باید حفاظت و عایق­بندی شوند. در زیر دستشویی نباید گوشه­های تیز وجود داشته باشد.

1-1-8-12 شیرهای دستشویی باید به صورت اهرمی و به راحتی باز و بسته شوند و حداکثر فاصله آن­ها از لبة جلو دستشویی 60 سانتی­متر باشد.

1-1-8-13 ارتفاع لبة پایینی آینه دستشویی افراد معلول از کف حداکثر 90 سانتی­متر باشد.

1-1-8-14 ارتفاع آویز حوله و جای صابون و یا دستگاه خشک­کن برقی از کف نباید بیش از 100 سانتی­متر باشد.

1-1-8-15 فضای آزاد کف، در جلو وان باید به ابعاد 150×80 سانتی­متر باشد.

1-1-8-16 فضای آزاد زیر دوش باید 120×120 سانتی­متر باشد.

1-1-8-17 تعبیة صندلی تاشو جهت سهولت جابجایی در حمام (زیردوشی، وان) الزامی است.

1-1-8-18 در حمام­ها یک سر دوشی با شلنگ به طول حداقل 150 سانتی­متر که به هر دو صورت دوش ثابت یا دوش دستی قابل استفاده باشد، باید تأمین شود.

1-1-9 آبخوری و آب سردکن

1-1-9-1 لازم است کلیه آبخوری­های نصب شده در ساختمان­ها برای افراد معلول نیز قابل استفاده باشد.

1-1-9-2 آبخوری باید دارای فضای آزاد زانو به ارتفاع 70 سانتی­متر از کف باشد و بین 45 تا 50 سانتی­متر عمق داشته باشد .

1-1-9-3 لازم است فضای آزاد به ابعاد 75×120 سانتی­متر جلو آبخوری برای حرکت صندلی چرخدار وجود داشته باشد تا در موقعی که فضای آزاد برای زانو وجود ندارد، فرد روی صندلی چرخدار بتواند به صورت موازی از آن استفاده نماید.

1-1-9-4 ارتفاع فواره نباید از 90 سانتی­متر از کف تمام شده بیشتر باشد.

1-1-10 علایم

1-1-10-1 کلیة اماکن، فضاهای شهری و قسمت­هایی از ساختمان­های عمومی که برای استفادة ویژه افراد معلول طراحی و تجهیز گردیده­اند باید به وسیلة علایم بین­المللی ویژه افراد معلول مشخص گردند.

1-1-10-2 علایم و نوشته­ها باید واضح بوده و فاقد انعکاس نور و در تضاد با زمینه خود باشند. مانند نوشته­های روشن روی زمینه تاریک یا بالعکس.

1-1-10-3 علایم داخلی ساختمان باید در کنار و طرف قفل درها و در ارتفاع بین 140 تا 170 سانتی­متر از کف تمام شده نصب شوند.

1-1-10-4 به منظور هدایت افراد نیمه بینا به مکان­های عمومی، لازم است با استفاده از چراغ­ها و رنگ­ها به علامت­گذاری در طول مسیر پرداخت.

1-1-11 کنترل الکتریکی

1-1-11-1 کنترل­های الکتریکی و مکانیکی باید در فاصله 40 تا 120 سانتی­متر از کف قرار گیرند.

1-1-11-2 فضای آزاد کف به ابعاد 120×75 سانتی­متر باید در مجاور کنترل­های الکتریکی پیش­بینی شود تا از روبرو به طور موازی برای شخص روی صندلی چرخدار قابل دسترس باشد.

1-1-11-3 در کلیه فضاهای بهداشتی نصب زنگ خطر در ارتفاع 120 سانتی­متر الزامی است.

1-1-12 علایم خطر

1-1-12-1 نصب سیستم­های هشدار دهنده شنیداری و دیداری در کلیه ساختمان­های عمومی الزامی است.

1-1-12-2

1-1-12-3

بارانداز، اتاق­های تأسیسات حرارتی، انبارها و مشابه آن­ها) باید با اختلاف رنگ و نیز علایم حسی لامسه­ای مشخص شوند.

1-1-13 تلفن

ضروری است تلفن­های مجهز به سیستم تقویت صدا، در بیمارستان­ها، فضای سالن انتظار هتل­ها، پایانه­های مسافربری، زندان­ها و سایر مکان­های مشابه تعبیه گردند.

1-1-14 فضاهای تجمع

1-1-14-1 چنانچه در ساختمان­های عمومی، مکان­های تجمع پیش­بینی شده باشد، باید تعداد محل پیش­بینی شده برای صندلی چرخدار با جدول زیر مطابقت داشته باشد:

1-1-14-2 ابعاد محل استقرار صندلی چرخدار باید 170×120 سانتی­متر باشد.

1-1-14-3 محل­های صندلی چرخدار باید همردیف و پیوسته به صندلی­های ثابت و در تمام سطح صندلی­های ثابت پخش شده باشد. این محل­ها باید به یک راه قابل دسترس که به عنوان راه خروج اضطراری نیز هست، متصل باشند و باید در موقعیت زاویه دید برابر با دید قسمت­های دیگر قرار بگیرد.

استثناء: استقرار محل­های دید قابل دسترس به صورت مجزا در مکان­های با شیب بیش از 50 درصد به شرط حفظ خطوط دید مجاز است. استقرار محل­های دید قابل دسترس به صورت مجزا در مکان­های همتراز نظیر «بالكن‌ها» و يا طبقاتي كه از راه خروج اضطراري قابليت دسترس دارند، مجاز است.

1-1-14-4 زمین یا کف در محل­های صندلی چرخدار باید مسطح، محکم، ثابت و غیرلغزنده باشد.

1-1-14-5 یک راه قابل دسترس باید محل­های استقرار صندلی­های چرخدار را به محدوده صحنه متصل کند. اتصال شامل: صحنه، پشت صحنه، اتاقک­های رختکن، گنجه­های لباس و دیگر فضاهای مورد استفاده هنرپیشگان می­شود.

1-1-14-6 در صورتی که گوشی برای صندلی­های ثابت پیش­بینی شده باشد، این صندلی­ها باید در فاصله دید 15 متر از صحنه یا محدوده نمایش قرار داده شوند.

1-1-15 نیمکت و میزکار

در صورتی که در ساختمانی، نیمکت، میز، یا میزهای کار به صورت ثابت یا جاسازی شده پیش­بینی شده باشد، حداقل 5 درصد از فضای نیمکت­ها، میزها یا میزهای کار یا حداقل یکی از آن­ها (هر کدام بیشتر باشد) باید مطابق شرایط زیر قابل دسترس افراد معلول باشد:

الف- در صورتی که فضاهای نیمکت برای اشخاص با صندلی چرخدار جلو میزها یا سطوح کار پیش­بینی شده باشد، حداقل باید 71 سانتی­متر عرض و 50 سانتی­متر عمق داشته باشد.

ب- ارتفاع سطح میزها و سطوح کار باید بین 70 تا 85 سانتی­متر از کف یا زمین باشد.