موارد عدم امکان تامین پارکینگ از نظر فنی و نحوه برخورد شهرداری:

چنانچه یکی از شرایط شش گانه ذیل مانع تامین پارکینگ به لحاظ فنی باشد، شهرداری می تواند به منظور احداث پارکینگ های عمومی، عوارض پارکینگ مورد نیاز را اخذ نماید:

1-  اگر ملک در بر گذرهای سریع السیر به عرض 45 متری و یا بیشتر قرار گرفته و به هیچ گذر ماشین روی دیگری دسترسی نداشته باشد.

2-  اگر ملک در فاصله یکصد متری تقاطع خیابانهای 20 متری و بالاتر قرار گرفته باشد.

3-  اگر ملک در گذری قرار گرفته باشد که حتی پس از رعایت اصلاحی، عرض گذر کمتر از 6 متر شود.

4-  اگر ملک در بر گذری قرار گرفته باشد که به علت شیب بسیار زیاد گذر امکان تامین پارکینگ نباشد.(مثل گذرهای پله ای)

5-  چنانچه درختان کهنسال، قطور و یا ارزشمندی که شهرداری اجازه قطع آنها را نمی دهد، در مسیر تامین پارکینگ قرار گرفته باشند(چه در گذر و چه داخل ملک).

6-  وضع و شکل زمین طوری باشد که قابلیت تامین پارکینگ را در هیچ طبقه ای اعم از پیلوت و یا زیرزمین نداشته باشد(مثل زمین هایی که بر آنها کمتر از 3 متر باشد)  

ضوابط افراد معلول جسمی - حرکتی

الف) رعايت ضوابط و مقررات شهرسازي و معماري براي افراد معلول جسمي و حركتي در طراحي شهري كليه پروژه هاي شهرسازي و شهرك سازي و مجتمع سازي اعم از دولتي، وابسته به دولت، شهرداري و يا بخش خصوصي، الزامي بوده و كليه مراجع مسئول تهيه، بررسي، تصويب و اجراي پروژه هاي مذكور موظفند در مراحل مختلف تصويب و صدور پروانه و نظارت، ضوابط مذكور را رعايت نمايند.

تبصره: در اين مقررات مجتمع ساختماني به اماكن و ساختمان هايي اطلاق مي شود كه داراي بيش از 4 واحد ساختماني در يك طبقه و يا بيش از 8 واحد در چند طبقه باشد.

ب) رعايت ضوابط موضوع بند يك "ضوابط طراحی معماری برای افراد معلول جسمی – حرکتی " در طراحي كليه ساختمان هاي عمومي الزامي است و مراجع مسئول صدور پروانه و نظارت ساختماني موظف به اجراي صحيح و دقيق آن هستند.

پ) در طراحي معماري كليه ساختمان هاي مسكوني داراي 5 طبقه و بيشتر از روي زمين، رعايت "ضوابط طراحی معماری برای افراد معلول جسمی – حرکتی " در خصوص ورودي، آسانسور و فضاهاي عمومي ساختمان الزامي است.

ت) در طراحي معماري مجتمع هاي مسكوني داراي 4 طبقه و كمتر از روي زمين كه تعداد واحدها 10 و بيشتر باشد، رعايت ضوابط بند يك "ضوابط طراحی معماری برای افراد معلول جسمی – حرکتی " در خصوص ورودي و فضاهاي عمومي ساختمان الزامي است.

ث) در طراحي معماري مجتمع هاي مسكوني داراي 20 واحد و بيشتر علاوه بر مراتب بند (ت) بايد حداقل 5 درصد واحدهاي مسكوني نيز قابل استفاده براي افراد معلول باشد كه در اين خصوص رعايت بند 2 ضوابط ذيل الزامي است.

 ضوابط طراحی معماری برای افراد معلول جسمی - حرکتی

1.    ساختمان­های عمومی

ساختمان­های عمومی در این ضوابط و مقررات، آن دسته از ساختمان­هایی هستند که یکی از انواع خدمات عمومی را در اختیار افراد جامعه قرار می­دهند. در طراحی این گونه ساختمان­ها باید ضوابط زیر رعایت گردد.

1-1 عناصر مشترک در کلیه ساختمان­های عمومی

1-1-1 ورودی­ها

1-1-1-1 ورودی اصلی باید برای استفاده همگان قابل دسترس باشد.

1-1-1-2 پیاده­رو منتهی به ورودی قابل دسترس باید با علایم حسی برای افراد نابینا و نیمه بینا مشخص شود.

1-1-1-3 ورودی ساختمان حتی­الامکان هم سطح پیاده­رو باشد.

1-1-1-4 حداقل عمق فضای جلو ورودی 140 سانتی­متر باشد.

1-1-1-5 حداقل عرض بازشوی ساختمان 100 سانتی­متر باشد.

1-1-1-6 ورودی­های قابل دسترس باید توسط راه قابل دسترس به ایستگاه وسایل نقلیه عمومی، پارکینگ قابل دسترس و محل­های سوار شدن مسافران و نیز به خیابان­های عمومی و پیاده­روها مرتبط باشند.

1-1-1-7 ورودی­ها باید با ایجاد راه قابل دسترس به تمام فضاها و عناصر قابل دسترس در داخل بنا با تسهیلات، مرتبط باشند.

1-1-2 راهرو

1-1-2-1 حداقل عرض راهرو 140 سانتی­متر باشد.

1-1-2-2 اشیای نصب شده روی دیوار راهرو، که لبه خارجی آن­ها بین 70 تا 200 سانتی­متر بالای کف تمام شده باشد، نباید بیش از 10 سانتی­متر در مسیر راهرو پیشامدگی داشته باشد. پیشامدگی اشیای نصب شده روی دیوار راهرو که ارتفاع لبه خارجی آن­ها کمتر از 70 سانتی­متر از کف تمام شده است، مشروط بر آن که عرض مفید عبوری بند 4-1-2-1 رعایت گردد، به هر اندازه از دیوار مجاز است.

1-1-2-3 کف راهرو باید غیرلغزنده باشد و از نصب کفپوش­ها با پرز بلند خودداری شود.

1-1-2-4 چنانچه کف راهرو از فرش یا موکت پوشیده شده باشد، باید نصب آن برای تردد افراد معلول قابل اطمینان باشد. هرگونه برجستگی و اتصال نباید بیش از 2 سانتی­متر ارتفاع داشته باشد.

1-1-2-5 در راهرو باید میله دستگرد وجود داشته باشد.

1-1-3 بازشوها (در و پنجره)

1-1-3-1 حداقل عرض مفید هر لنگه در برای عبور صندلی چرخدار 80 سانتی­متر باشد.

1-1-3-2 در مورد درهایی که به مسیر عبور عمومی باز می­شوند تأمین دید کافی الزامی است. در هر صورت پیشامدگی لنگة در باز شده در مسیر عبور عمومی نباید بیش از 10 سانتی­متر باشد.

1-1-3-3 حداکثر ارتفاع دید از کف تمام شده 100 سانتی­متر باشد.

1-1-3-4 رنگ درها و چارچوب آن­ها باید در تضاد با رنگ دیوار همجوار خود باشد.

1-1-3-5 درها باید دارای پاخور به ارتفاع 25 سانتی­متر باشند.

1-1-3-6 در صورت استفاده از درهای چرخان، گردشی، کشویی و ... که برای افراد معلول غیرقابل استفاده است، پیش­بینی یک در معمولی به عرض مفید حداقل 80 سانتی­متر در جوار آن­ها برای استفاده افراد معلول الزامی است.

1-1-3-7 کلیة درها باید به سهولت باز و بسته شوند.

1-1-3-8 دستگیرة درها باید از نوع اهرمی بوده و رنگ آن در تضاد با رنگ در و فاصلة داخلی بین آن و سطح در 5/3 تا 7 سانتی­متر باشد.

1-1-3-9 حداقل فاصله بین دو در متوالی چنانچه هر دو در، در یک جهت باز شوند 200 سانتی­متر و چنانچه هر دو به داخل باز شوند، 280 سانتی­متر باشد

1-1-3-10 درها باید حتی­المقدور بدون آستانه باشند. در صورت اجبار حداکثر ارتفاع آستانه 2 سانتی­متر باشد.

1-1-3-11 به منظور تسهیل در حرکت، پیش­بینی سطحی هموار در هر دو سوی در الزامی است.

1-1-3-12 خروجی اضطراری باید قابل دسترس و هم سطح بوده و به یک راه قابل دسترس ختم شود.

1-1-3-13 ارتفاع دستگیره (برای در و پنجره) از کف حداکثر 100 سانتی­متر باشد.

1-1-3-14 نصب میله دستگرد کمکی بر روی پنجره­ها و درها مطابق شکل ضروری است

1-1-3-15 کلیه درها و پنجره­هایی که تا کف دارای شیشه هستند در مقابل ضربه محافظت شوند.

1-1-3-16 زاویه بازشوی در باید حداقل 90 درجه باشد.

1-1-3-17 دستگیرة «در» فضاهای مخاطره­زا (اتاق تاسیسات، برق، ...) باید به زاویة قابل تشخیص با لامسه مجهز شود.

1-1-4 راه­پله

1-1-4-1 وجود علایم حسی در کف، قبل از ورود به قفسه پله و در پاگردها برای هشدار به نابینایان و کم­بینایان الزامی است.

1-1-4-2 عرض کف پله 30 سانتی­متر و حداکثر ارتفاع آن 17 سانتی­متر باشد.

1-1-4-3 حداقل عرض پله 120 سانتی­متر باشد.

1-1-4-4 نصب دستگرد در طرفین پله الزامی است. مشخصات دستگرد باید مطابق بخش 4-1-6 باشد.

1-1-4-5 پله باید از جنس سخت و غیرلغزنده باشد.

1-1-4-6 شعاع گردی لبة کف پله نباید بیش از 13 میلی­متر باشد.

1-1-4-7 نصب هرگونه اجزای الحاقی غیر هم سطح بر روی کف پله ممنوع است.

1-1-4-8 در کناره­های عرضی پله، پیش­بینی جزئیات اجرایی به نحوی که مانع لغزش عصا شود الزامی است.

1-1-4-9 پاخور پله باید بسته باشد و پیشامدگی پله از پاخور نباید بیش از 3 سانتی­متر باشد.

1-1-4-10 حداکثر تعداد پله بین دو پاگرد باید 12 پله باشد.

1-1-4-11 حداقل ابعاد پاگرد پله باید 120×120 سانتی­متر باشد.

1-1-5 سطح شیبدار

1-1-5-1 حداقل عرض سطح شیبدار 120 سانتی­متر باشد.

1-1-5-2 برای سطوح شیبدار تا 3 متر طول، حداکثر شیب 8 درصد با عرض حداقل 120 سانتی­متر باشد.

1-1-5-3 در سطوح شیبدار بیش از 3 متر طول (تا حد مجاز 9 متر) به ازای هر متر افزایش طول 5 سانتی­متر به عرض مفید آن اضافه و 0/5 درصد از شیب آن کاسته شود.

1-1-5-4 سطح شیبدار نباید دارای شیب عرضی باشد.

1-1-5-5 در صورتی که سطح شیبدار در هوای آزاد واقع شود باید به طریقی طراحی گردد که از جمع شدن آب در سطوح حرکت جلوگیری شود.

1-1-5-6 پیش­بینی یک پاگرد به عمق حداقل 150 سانتی­متر با در نظر گرفتن حداکثر طول افقی 9 متر الزامی است.

1-1-5-7 حداقل ابعاد پاگرد سطح شیبدار باید 150×150 سانتی­متر باشد.

1-1-5-8 کف سطح شیبدار باید غیرلغزنده، ثابت، سخت و صاف باشد.

1-1-5-9 در صورتی که سطح شیبدار ارتفاعی بیش از 25 سانتی­متر را طی کند و طول افقی آن بیش از 185 سانتی­متر باشد، نصب میله دستگرد در طرفین آن الزامی است. مشخصات میله­های دستگرد باید منطبق با بخش 4-1-6 باشد.

1-1-5-10 در کنارهای عرضی و پاگرد سطح شیبدار پیش­بینی لبه محافظ، حداقل به ارتفاع 5 سانتی­متر با رنگ متضاد با محیط به نحوی که مانع لغزش استفاده کننده گردد، الزامی است.

1-1-6 میله­های دستگرد

1-1-6-1 قطر یا عرض میلة دستگرد باید بین 5/3 تا 4 سانتی­متر باشد.

1-1-6-2 باید فاصله بین میله دستگرد و دیوار حداقل 4 سانتی­متر باشد 

1-1-6-3 اگر میله دستگرد در فرورفتگی دیوار نصب شده باشد باید عمق فضای تورفته حداقل7/5 سانتی­متر و حداقل 45 سانتی­متر بالای میله ادامه داشته باشد 

1-1-6-4 میله دستگرد در دو طرف رامپ و یا راه­پله باید به صورت ممتد باشد.

1-1-6-5 لازم است میلة دستگرد در کنار پله یا سطوح شیبدار حداقل 30 سانتی­متر از ابتدا و انتهای آن پیشامده­تر و موازی کف باشد (شکل­های 32 و 33).

1-1-6-6 ارتفاع میله دستگرد از کف سطح شیبدار با پله، برای بزرگسالان 85 سانتی­متر و برای کودکان 60 سانتی­متر باشد.

1-1-6-7 آغاز و پایان میله دستگرد در دو طرف رامپ و یا راه­پله باید به صورت مدور و بدون تیزی باشد و یا باید به طرف کف، دیوار و یا پایه برگشته باشد.

1-1-6-8 میله دستگرد باید در محل اتصال خود ثابت باشد.

1-1-6-9 میله دستگرد و سطوح در جدار آن باید عاری از هر عنصر نوک تیز و ساینده باشد. ابتدا و انتهای میله باید شعاعی معادل حداقل 3 سانتی­متر داشته باشد. رنگ میله­های دستگرد باید متضاد با محیط اطراف باشد.