سیل کت:

سیل کت، اجرای یک لایه قیر به همراه پخش یک لایه ماسه روی آن است. امولسیونهای قیری تندگیر معمولا درموقع اجرای سیل کت به کار می روند. سیل کت میتواند سطح را ضد آب و غیر قابل نفوذ کند و به علاوه دردرزگیری ترکهای با شدت کم و بازیابی ضریب اصطکاک سطحی نیز کاربرد دارد. سیل کت در هر زمان از عمر روسازی قابل اجراست. دلیل اصلی استفاده از سیل کت روی یک سطح آسفالتی، محافظت ازروسازی در برابر اثرات مخرب گرمای خورشید و رطوبت و هوا است. وقتی یک روسازی آسفالتی در معرض خورشید، باد و آب قرار میگیرد ، شدت سخت شدن قیر یا اکسیده شدن آن افزایش می یابد .سیل کت یک غشاء ضد آب روی سطح راه ایجاد میکند که نه تنها فرآیند اکسیداسیون را کند میکند، بلکه نفوذ پذیری سطح را کاهش داده و موجب افزایش ضریب اصطکاک سطح راه یا افزایش مقاومت آن در برابر سر خوردگی می گردد. بعضی از موسسات سیل کت را یک روش نگهداری پیشگیرانه می دانند. یکی از عوامل مهم و قابل توجه روش طراحی آن برای تعیین مقادیر قیر و مصالح سنگی میباشد. هدف طراحی قرار گرفتن حدود 70 درصد ذرات مصالح سنگی و ماسه در لایه قیری است. سیل کتها شدیدا تحت تاثیر شرایط آب و هوایی به خصوص در طول زمان اجرا هستند. بهترین شرایط، روز آفتابی، گرم و با رطوبت کم است. رطوبت و هوای سرد، زمان گیرایی را به تاخیر انداخته و اگر در این شرایط ترافیک از آن عبور کند موجب بروز خرابی در سطح خواهد شد. بارندگی نیز میتواند مشکلات زیادی ایجاد کند. اجرای سیل کت بهتر است در فصول گرم و غیر بارانی انجام شود. به علاوه نباید سیل کت را در هوای مه آلود و بارانی اجرا کرد.

از لحاظ عملکردی طول عمر خدمت دهی مورد انتظار برای سیل کت تقریبا 3 تا 5 سال پیش بینی می شود. در صورت استفاده از سیل کت باید در نظر داشت که مصالح سنگی که با قیر به خوبی مخلوط نشد ه اند،در برابر عبور چرخها ممکن است دچار خرابی شوند.مصالح با رطوبت زیاد نیز ممکن است باعث شکستگی سطح شوند. اجرای سیل کت و قیمت آن عمدتا به نوع قیر، نوع مصالح و فاصله حمل آن و وسعت پروژه بستگی دارد. آسفالت سطحی که کاربرد آن بیشتر به صورت آسفالت سطحی دو لایه ای است شامل اجرای دولایه سیل کت مجزا می شود در اکثر مواقع لایه اول 60 درصد کل ضخامت لایه با مصالح درشت تر در مرحله اول و 40 درصد باقیمانده ضخامت با مصالح به اندازه نصف اندازه مصالح لایه اول اجرا میگردد. این آسفالت، سطح روسازی را آب بندی کرده،ترکهای کوچک تا متوسط را درزگیری می کند و اصطکاک سطحی را افزایش می دهد در صورتیکه کاستی هایی در اجرای لایه اول باشد. با اجرای لایه دوم جبران می گردد ضمنا چنانچه در اثر سایش ترافیک لایه رویی از بین برود، لایه پایین باقی می ماند. در مجموع مصالح بیشتر در اندود قیری باقی می مانند. آسفالت سطحی دولای های نسبت به نوع یک لای های آن سطحی نسبتا یکنواخت، ایجاد کرده و انتخاب مناسبی برای بهسازی روسازیهای قدیمی و نامناسب است.برای اجرای آن شرایطی که روسازی موجود باید دارا باشد آن است که روسازی پایدار بوده و این آسفالت روی یک اساس مناسب با مقطع عرضی قابل قبول اجرا شود خرابیهای روسازی موجود می تواند شامل مواردی همچون زبر شدگی، از بین رفتگی بافت سطحی،ترکهای طولی و عرضی و دیگر خرابیهای غیر سازه ای باشد.بعلاوه وجود وصله کاری هایی که بصورت اصولی انجام شده باشند نیز در روسازی قابل قبول است در سطح روسازی ممکن است نشانه هایی از ترک های بلوکی با شدت کم تا متوسط، اکسیداسیون متوسط تا شدید و یا آب شستگی کم تا متوسط نیز دیده شود.

قبل از اجرای آسفالت سطحی باید از خشکی و تمیزی کامل سطح روسازی و تکمیل تعمیرات لازم نظیر درزگیری و لکه گیری اطمینان حاصل گردد. در بحث محدودیتهای اجرایی مربوط به فصول سال، آسفالت سطحی شرایطی دقیقا نظیر سیل کت دارد. پس از اجرا و قبل ازاتمام عملیات غلتک زنی و تا زمانی که مواد قیری به گیرایی کامل نرسیده اند نباید به ترافیک اجازه عبور داده شود.عمر خدمت دهی این آسفالت به نوع و میزان ترافیک و وضعیت هندسه ی راه بستگی دارد ترافیک سنگین، حرکتهای گردشی تند و توقف های سریع عمر خدمت دهی را کاهش میدهد. از نظر هزینه قیمت واحد اجرای آسفالت سطحی به نوع قیر، هزینه تهیه مصالح شکسته در منطقه، سرعت اجرا و وسعت پروژه بستگی دارد.